U manastiru Kumanica, Božju pomoć osim pravoslavnih vjeroispovednika, traže i muslimani. Čuven je po mnogim iscjeliteljskim čudima koja su se u njemu dogodila, zbog čega su ga ljudi nazvali – srpskim Ostrogom.
Manastir Kumanica mnogi nazivaju srpskim Ostrogom, a česte su polemike oko toga da li on pripada Srbiji ili Crnoj Gori, s obzirom da se nalazi na samoj granici ove dvije zemlje.
Međutim, iako razdor oko ovog svetog mjesta ne jenjava godinama, manastir Kumanica je nadaleko čuven po iscjeliteljskim čudima koja su se dogodila u njemu, ali i po tome što se u njemu mole i narodi koji nisu pravoslavne vjere. Ipak, valjalo bi prije tih “čuda“, napisati nešto malo o njegovoj istoriji, koja je takođe intrigantna, jer se zasniva na pretpostavkama.
Tako prema jednoj legendi, srpski velmoža, koji je bježao od Turaka, svoju imovinu, koja je bila bogata, ostavio je svojim kumovina koji su kasnije sagradili manastir Kumanicu. Druga se vezuje za Svetog Grigorija, koji je navodno podigao ovu svetinju krajem 13. i početkom 14. vijeka, a čije mošti počivaju u Kumanici. Za njega se vjeruje da je bio srpski prosvetitelj i arhiepiskop, ali i da je pripadao lozi Nemanjića. Ono što je jedino poznato jeste da je čuveni srpski arhitekta, Aleksandar Deroko 1926. godine napravio prvi nacrt crkve koju je zatekao u ruševinama, a nakon nekoliko godina ga je dopunio Đorđe Bošković, prema kome je crkva nastala između 16. i 17. vijeka.
Vratimo se na zanimljivosti vezane za manastir Kumanica. Prema priči naroda, koja se vijekovima prenosi s koljena na koljeno, u ovom manastiru navodno počivaju mošti Svetog Save, mada ovaj podatak nikada nije zvanično potvrđen. Oni vjeruju i da se u Beogradu na Vračaru nalaze mošti nekog drugog sveca. Najintrigantnije priče vezane za ovaj manastir su, naravno, iscjeliteljske moći, a o njima je pričala Tanja, koja je nedavno posjetila ovo sveto mjesto.
– Kumanica je veoma mali manastir, ali se u njemu osjeti potpuni mir. Mir koji ne može da se opiše riječima. Nekoliko puta sam ga posjetila, i osjećaj je uvijek isti – kaže Tanja, koja je prenijela priče o iscjeljenju, a koje joj je ispričala monahinja iz ovog manastira. Postoji nekoliko priča, a počele su kada je jedna djevojka, koja je bila nepokretna, prenoćila u manastiru. Sutradan je uslijedilo čudo – ona je prohodala!
Nepokretna prenoćila na ruševinama, ujutru prohodala
– Riječ je o mladoj djevojci, islamske vjeroispovesti iz Bijelog Polja. Bila je paralizovana i nju je rodbina donijela na nosilima. Prvo je prenoćila na zidnim ruševinama hrama, a ujutru kada se probudila, tri sveštenika su joj pročitala molitvu i namazala je osveštanim uljem. Nakon toga, ona se pridigla na noge – priča Tanja, i potvrđuje da se osim “Pomozi Bože”, u ovom manastiru često čuje i “Inšalah”.
Čudotvorno ozdravljenje malog Radeta (6)
Osim ove priče, postoji i jedna o pastiru Radetu Ljuiću iz Grančareva, koji se razbolio sa šest godina, kada je čuvao ovce. Bolest je bila toliko ozbiljna da su ljekari jedino rješenje vidjeli u amputiranju noge. Međutim, njegova majka je preko komšija čula za čudotvoran manastir i odlučila da ga odvede tamo, gdje je proveo nekoliko dana, a zatim potpuno ozdravio. Sljedeći put kada je otišao kod ljekara na kontrolu, ljekari nisu mogli da vjeruju da je on potpuno zdrav.
Ko nema djecu, ovde dolazi da moli Boga za potomstvo
Međutim, ovde nije kraj pričama o čudotvornim djelima ovog manastira. Mnogi parovi, koji imaju problem sa plodnošću, kada prođe post, dolaze u Kumanicu, gdje im se čitaju molitve. Ono što je interesantno, svaki par nakon iščitanih molitvi je poslije skoro devet mjeseci dobio bebu.
Priča o Milanu, koji je baš tu progledao nad Svetim pismom
Prema navodima monahinje, priča o izvjesnom Milanu Šebeku je nesvakidašnja. On je već uveliko zagazio u devetu deceniju života, i pored toga što mu je kuća od manastira udaljena tri sata, a do nje se dolazi kroz strme litice i kozje staze, on nije želio da propusti, a da nedeljom ili kada je neki praznik ne dođe do Kumanice i zahvali se Bogu.
– Prema njenoj priči, kada je bio tek na početku dvadesetih godina, potpuno je oslijepio i imao neizdržive bolove. Nijedan ljekar nije mogao da mu pomogne, a zbog jačine bolova, u jednom momentu je poželio da izvrši samoubistvo. U posljednjem momentu ga je spriječio komšija koji ga je odveo u manastir – ispričala je Tanja, pa dodaje:
– Kažu da mu je sveštenik iščitao molitvu, stavio mu knjigu u ruke i zatražio da nešto pročita. Na njegovu konstataciju da ne vidi, on mu je samo odgovorio: “Vidjećeš, Milane”. I tako i bi. Milan je progledao. Čudima nikad kraja.
Manastir Kumanica trebalo je da bude srušen u vrijeme kada se gradila pruga Beograd-Bar. Međutim, zbog legendarnih priča o njemu i pobuni vjernika, kako pravoslavnih tako i islamskih, nisu ga dirali, pa tako danas pruga prolazi pored njega.
