Na teritoriji koju pokriva Okružno tužilaštvo Banjaluka u posljednjih 20 godina dogodilo se 28 ubistava, koja i dalje nose oznaku “neriješeni slučaj”. Počinioci tih zločina nikada nisu otkriveni ili sudski procesuirani, a Press donosi listu svih nerasvijetljenih ubistava od 1996. godine do danas.
Iako u policiji i tužilaštvu uvjeravaju da su sve istrage aktivne, protok vremena opasno je zakucao na vrata istražilaca i prijeti da će, zbog zastarjelosti krivičnog gonjenja, doći do obustave pojedinih istraga. To znači da će ubice, čak i ukoliko budu otkrivene, ostati nekažnjene. Ukoliko se neko ozbiljno ne uhvati koštac s ovim problemom, za žrtve i njihove porodice pravda ne samo što će biti spora, već će biti i nedostižna! Od 28 istraga, jedna je već obustavljena, a riječ je o ubistvu policijskog službenika MUP-a RS Đorđa Milosavljevića zvanog Kostolomac.
Đorđe Milosavljević
Đorđe Milosavljević Kostolomac iz Banjaluke ubijen je u sačekuši 16. marta 1998. ispred fiskulturne sale Osnovne škole “Vuk Stefanović Karadžić” u banjalučkom naselju Borik. Ubica ga je čekao u mraku. Kada je Milosavljević izašao iz sale, ispalio mu je u leđa više hitaca iz automatske puške, kalibra 7,62 mm. Pogođen je sa pet metaka u leđa. U to vrijeme, Milosavljević je bio zaposlen u MUP-u RS, a prije toga je radio u zatvorima “Remetinac” u Zagrebu i u Staroj Gradišci. Bio je profesor fizičkog vaspitanja i poznavalac borilačkih vještina, koje je predavao u MUP-u RS i privatnoj školi za bodigard “Vrbino srce”, gdje je držao trening uoči ubistva. Kao motiv likvidacije provjeravani su njegovi kontakti iz vremena kada je radio u zatvorima, tadašnja politička previranja na relaciji Pale-Banjaluka, te navodne veze sa Željkom Ražnatovićem Arkanom. Tokom uviđaja, policija je nekoliko metara od leša pronašla automatsku pušku iz koje je ubijen, odjeću i kapu. Na njima je otkriven DNK ubice, za koji se ni danas ne zna kome pripada. U istrazi je privedeno oko 20 osumnjičenih, a njih pet je prošlo poligraf i njihov DNK se nije poklopio s ubičinim. Istraga je obustavljena 30. oktobra 2014. zbog zastare krivičnog gonjenja.
Dimitrije Lazić
Dimitrije Lazić iz Oštre Luke ubijen je 22. jula 2000. u sačekuši u blizini svoje kuće u selu Koprivna. Ubica ga je u zasjedi čekao na njivi zvanoj Novakova barica. Kada se Lazić pješice od komšije vraćao kući, iz neposredne blizine u njega je ispalio više hitaca iz automatske puške, kalibra 7,62 milimetra. Pogođen je sa dva metka u lijevu stranu grudnog koša i oba hica su probila srce. Lazić je bio među prvim povratnicima u Koprivnu, u koju se vratio iz izbjeglištva u Prijedoru. Nije imao kriminalni dosije, a kao motiv ubistva razmatrani su narušeni imovinski odnosi s rođakom, s kojim se sukobljavao zbog zemlje. Ubijeni je sumnjao da ga supruga vara s tim rođakom, što takođe nije potvrđeno. U istrazi su ispitane stotine svjedoka, koji su bili u poziciji da vide ubicu, što nisu potvrdili. Istražujući ubistvo, policija je pretresla desetine kuća i oduzela veću količinu oružja, ali se nijedna puška nije “poklopila” sa čaurama nađenim na mjestu zločina. Tri godine prije Dimitrija, na identičan način ubijen je njegov otac Risto, a ni taj zločin nije rasvijetljen. Iza Lazića su ostala dva sina.
Omer Kreso
Omer Kreso (74) iz Banjaluke ubijen je 19. jula 2000. u svom stanu u Gundulićevoj ulici, u zgradi poznatoj kao Pentagon. Ubica ga je ugušio jastukom! Istragom je utvrđeno da je starac prethodno pretučen i udaren u glavu pivskom flašom, koja je pronađena razbijena pored leša. Ubijeni Kreso bio je vojni penzioner, a motiv ubistva vjerovatno je koristoljublje. Ulazna vrata stana nisu obijena. Sumnja se da je ubica odlično poznavao Kresu, koji ga je vjerovatno pustio u kuću. To su indirektno potvrdili i stanari zgrade, koji su izjavili da je starac kobnog dana s komšijama pio pivo pred zgradom, a nakon što su krenuli kući, sa žrtvom su u stubištu viđena dva nepoznata muškarca. Tokom uviđaja nisu pronađeni otisci prstiju, ali su otkrivene vlasi kose koje čekaju da budu upoređene s DNK tragom ubice. U istrazi je ispitano više od 30 osumnjičenih, a nekoliko njih prošlo je poligraf. Istraga je vremenom svedena na jednog muškarca, na čijoj odjeći su otkriveni tragovi krvi, ali ga je vještačenje oslobodilo sumnje.
Dušanka Teodorović Trivić
Dušanka Teodorović Trivić (51) iz Laktaša ubijena je 17. jula 2000. u svojoj kući u Ljubatovcima. Ubica ju je ugušio čaršavom! Istragom je utvrđeno da je prethodno udario Dušanku. Žena je pala, sljepoočnicom udarila u ivicu kauča i izgubila svijest. Ubica se uspaničio, pa je, želeći da sve prikaže kao koristoljublje, iz kuće ukrao 20 KM, a tijelo omotao čaršavom i položio ga na krevet. Žrtvi je na leđima vezao ruke. Obdukcija je pokazala da se Dušanka ugušila, jer joj je dio čaršava bio omotan preko nosa i usta. Koristoljublje je isključeno kao motiv, jer nije bilo tragova provale, dok ispod otvorenog prozora nije bilo tragova gaženja po zemlji i ružama. Kao motiv se izdvojilo to što je Dušankina imovina, mjesec dana prije smrti, prepisana na jednog rođaka ugovorom o daru, na kojem je falsifikovan njen potpis. Budući da je istražiocima dao lažan alibi, taj rođak je osumnjičen za ubistvo. Međutim, u nedostatku dokaza, taj čovjek nikada nije procesuiran i optužen.
Aleksandar Vojvoda
Aleksandar Vojvoda (39) iz Banjaluke nestao je 28. februara 2000. godine, a njegovo tijelo pronađeno je pet dana kasnije u šupi iza porodične kuće u naselju Starčevica. Ubijen je hicem u potiljak iz pištolja “crvena zastava”, kalibra 7,65 mm, koji je pronađen pored tijela. Nikada nije precizno utvrđeno da li je ubijen u šupi ili je leš tu naknadno donesen, kroz voćnjak. Obdukcijom je utvrđeno da je prije ubistva pretučen, što je potvrdilo saznanja policije da se, na dan nestanka, na stočnoj pijaci sukobio s grupom mladića i od tada mu se izgubio svaki trag. Vojvoda se bavio preprodajom razne robe i švercom deviza, zbog čega je kod sebe uvijek imao veći iznos novca. U pretresu šupe istražioci su, ispod lamperije, pronašli kesu s novcem u raznim valutama. Radilo se o iznosu od 50.000 KM, zbog čega se vjeruje da je motiv ubistva koristoljublje. U istrazi je pretreseno i privedeno 20 lica, među kojima je bilo i Vojvodinih poslovnih partnera. Deset najsumnjivih vođeno je na poligraf, ali bez rezultata.
Đorđo Kusić
Đorđo Kusić (65) iz Prnjavora ubijen je 21. januara 2000. na putu u blizini svoje kuće u Kremni, na Vučijaku. Ubice su pored puta fingirale saobraćajnu nesreću. Glumeći ljude u nevolji, pozvali su Kisića da im traktorom iz jarka izvuče automobil. Ne sumnjajući da je riječ o zamci, Kusić je traktorom izašao na put. Tada mu je ubica mučki u leđa ispalio više kraćih rafala iz automatske puške, kalibra 7,62 mm. Pogođen je sa pet hitaca dok je sjedio za volanom traktora. Uviđajem je utvrđeno da je ubica bio sakriven u žbunju pored puta. Porodica žrtve u medijima je ranije ispričala da su privatnom istragom otkrili ubicu, ali i nalogodavca koji je za ubistvo platio veći iznos novca. Identifikovali su i ljude koji su učestvovali u pripremi zamke i oni su privedeni, ali ih je poligraf “oslobodio” sumnje. Tvrdili su da je lokalna policija opstruisala istragu i da im jedan policajac tražio 10.000 KM da bi im donio pušku iz koje je Đorđo ubijen, a koja zvanično nikada nije pronađena. Te navode provjeravao je CJB Banjaluka, ali ubica i nalogodavac nisu otkriveni ni procesuirani.
Mileva i Dragan Aksentić
Mileva (45) i Dragan Aksentić (26) ubijeni su 9. marta 1999. na pragu njihove kuće u Seferovcima, kod Gradiške. Ubica ih je izrešetao sa više hitaca iz automatske puške ili puškomitraljeza, kalibra 7,62 mm. Oružje nikad nije pronađeno, a na mjestu zločina otkrivene su 22 čaure. Milena je s više metaka pogođena u glavu, a Dragan u glavu, vrat, lopaticu, pazuh i potkoljenicu. Kobne noći žrtve su se pješice vratile kući iz posjete rođaki, a ubice su ih dočekale u dvorištu. Istragom je utvrđeno da su zločin izvršili žena i dva muškarca, od kojih je samo jedan pucao. Kao motiv, pominjani su narušeni porodični odnosi zbog podjele imovine. U istrazi je ispitano oko 50 osoba, a prvi komšija i rođak Željko S. izdvojio se kao osumnjičeni. Nakon ubistva njemu se izgubio svaki trag, pa je raspisana potjernica na osnovu koje je uhapšen u januaru 2011. godine na graničnom prelazu Rača. Međutim, tokom ispitivanja Željko S. je negirao zločin, a prošao je i na poligrafu, pa je pušten na slobodu. Poligraf su prošle i druge osobe koje je porodica ubijenih smatrala odgovornim i počinioci do danas nisu otkriveni.
Desanka i Jovan Martinović
Desanka (62) i Jovan Martinović (62) iz Laktaša ubijeni su 14. maja 1996. u svojoj kući u Kriškovcima. Desanka je ubijena hicem u glavu i njen leš je nađen na krevetu, prekriven jastukom. Ubice su Jovana otele, da bi ga zatim tukli, mučili, pucali mu u butinu i na kraju ga ubili hicem u grudi, ispaljenim iz neposredne blizine. Tijelo su bacili u jarak pored lokalnog puta Drugovići-Razboj. Oboje su ubijeni oružjem kalibra 7,65 mm. Žrtve su se vjenčale 17 dana prije ubistva i to nakon što su se iz Švedske vratili u BiH. Motiv ubistva bilo je koristoljublje. Iz kuće je ukraden televizor, video-rekorder, kamera i automobil “mercedes”, vrijedan oko 16.000 KM, koji je dan kasnije nađen napušten u banjalučkom naselju Vrbanja. Vjeruje se da je Jovan mučen kako bi ubicama dao novac, ali nikad nije utvrđeno da li su ga i dobili. Policija je u vozilu otkrila otiske prstiju, kao i dlake za koje nije utvrđeno kome pripadaju. Kobne noći jedan svjedok je uočio kako se od “mercedesa” velikom brzinom udaljava crveni “fića”, u kojem je bilo više osoba. I pored brojnih saslušanja, nikada nije utvrđeno ko je u to vrijeme u Vrbanji ili okolini vozio takav automobil.
Borislav Popović
Borislav Popović (37) iz Prijedora ubijen je između 10. i 14. maja 1996. Tijelo je pronađeno u šiblju pored pruge u mjestu Tješnjak, kod Novog Grada, ali se ne zna pouzdano da li je tu ubijen. Pogođen je hicem u glavu iz vatrenog oružja, nepoznatog kalibra. Popović se bavio trgovinom na međuentitetskoj liniji. Nekoliko časova prije nestanka dobio je cedulju s pozivom da dođe u vojnu kasarnu u Novom Gradu, kako bi po nižoj cijeni nabavio cigarete i raznu zaplijenjenu robu. Od porodice iz inostranstva posudio je 1.200 njemačkih maraka i otišao u kasarnu. Od tada mu se izgubio svaki trag. Vjeruje se da je ubijen iz koristoljublja, jer su mu nedostajali samo novac i sporna cedulja. Istragom je utvrđeno da je trebalo da se sastane sa čovjekom s nadimkom Kapetan, čiji identitet nije poznat. Uviđajem je utvrđeno da se Popović borio s ubicom, jer su ispod njegovih noktiju pronađeni biološki, odnosno DNK tragovi, kao i izrazito pogužvana odjeća koja na to ukazuje. Krug osumnjičenih sužen je na pet lica, a jedino identitet Kapetana nikad nije utvrđen. Nezvanično saznajemo da je u međuvremenu izgubljena i odjeća ubijenog.
Zastara krivičnog gonjenja
U Okružnom tužilaštvu u Banjaluci objašnjavaju da je krivično gonjenje nepoznatog ubice Đorđa Milosavljevića obustavljeno zbog “relativne zastare”, odnosno zbog toga što je od izvršenja zločina proteklo 15 godina. Prema tadašnjem Krivičnom zakonu Republike Srpske – a Milosavljević je, podsjećamo, ubijen 1998. godine – zastara nastupa 15 godina od izvršenja krivičnog djela za koje se po zakonu može izreći zatvor više od 10 godina. Samo djela za koja se, u to vrijeme, mogla izreći smrtna kazna ili zatvor od 20 godina, imala su duži rok zastare, od 25 godina. Od reforme pravosuđa 2003. godine, rokovi zastare su povećani, pa krivično gonjenje za teška ubistva zastarijeva 35 godina nakon zločina. Djela za koja se može izreći kazna više od 10 godina zatvora zastarijevaju 20 godina poslije izvršenja.
Press RS
